|
من دگر عادت تنهایی دارم
و دگر شادی پنهانی
دستهایم چند وقتی هست که گرما نچشیدند
دستهایم سالهاست که خالی ماندند
و درختانم بی برگ
و دگر یخ زده اند
چشمهایم را
آنقدر دوخته ام بر در
که همین روزها شاید
حفره ای ایجاد شود در آن
تا که شاید فرصت شد
نور بیفتد به تنم
ذوب شود جسمم
شیشه هایم یخ زده اند
و دلم
خانه ام سردست ای وای
آنقدر سرد است که دلم از تپش افتاده شده
حوض نقاشی فرهاد را که نگو
یخ باران است
گاه گاهی دوستان
هاکی روی یخی میرفتند در آن
ولی اما امروز
خبری نیست از آنها
پلکهایم از آن روزها
همچنان بازند باز
پلکهایم یخ زده اند
برف است روح و جان و تنم
سرماست هوای من
من بهارم
مانده در آن طرف خورشید
من بهارم خورشید را آفتاب است
من بهارم سالهاست گم شده است پشت افتاب
و همه می گویند
پشت ابرهاست ان افتاب هه هه
و که شاید نه
این منم گم گشته در این بستر خاکی
پشت این ابرها
ای تو خواننده
این شعر نیست که به دنبال شاه بیتش میگردی
این غم دل را
به زبان کاغذ میگوید
به زبان خودکار
نه خودکار نه
این مداد است در دستم
و همین برگه ی پر
از همه شعرهای درهم
روی یه دفتر 400 صفحه ای
شایدم دفتر نیست
آری
روش تحقیق است در معماری
و چه مچالاتی از کاغذ
انباشته در گوشه دل
همه از شعر و سخن میگویند
شاه بیتش را گفتم که
پشت خورشید هست نهان
به خدا خسته شدم
از همه بی هدفی
از همه بی ثمری
و از این که بدانی و ندانی که هست
و از این که بدانی و ندانند که هست
و نمیدانم که چرا
کسی از این غم دل
و نگاه تنها
و دل بشکسته و
این عادت تنهاییِ مستور در این بیت
سوالی نکند
و دلِ منِ تنها
که همه
میخوانند شاعر آن را
و نمیدانند که او از غم دل
تکیه دارد بر خودکار بر قلم بر کاغذ
بر کتاب روش تحقیق در معماری
به خدا خسته شدم
از تمام اشکهایم
از تمام مچالات نهان در کنج دلم
از مرکب از کاغذ
من چقدر گویم بازآی
کو کجاست ؟
کو کجاست آن عدد آخر
شید را منتظرم
شید را منتظرم تا ببرد باخود
دل تنهایم را
من دگر خسته شدم
نظرات شما عزیزان:
|
